درین محاکمه تفهیم اتهام ام کم

سپس به بوسه ی کارامدی تمام ام کن

اگر چه تیغ زمامه نکرد آرام ام

تو با سیاست ابروی خویش رام ام کن

به اشتیاق تو جمعیتی ست در دل من

بگیر تنگ در آغوش و قتل عام ام کن

شهید نیستم اما تو کوچه ی خود را

به پاس این همه سرگشتگی به نام ام کن

شراب کهنه چرا؟خون تازه آوردم......

اگر که باب دلت نیست حرام ام کن

لبم به جان نرسید و رسید جان به لبم

تو مرحمت کن و با بوسه ای تمام ام کن

کاش قلبم درد پنهانی نداشت

چهره ام هرگز پریشانی نداشت

کاش برگ آخر تقویم عشق

خبر از یک روز بارانی نداشت

کاش می شد راه سخت عشق را

بی خطر پیمود و قربانی نداشت

کاش می شد عشق را تفسیر کرد

دست و پای عشق را زنجیر کرد